Letterkundige genootschappen waren in de achttiende eeuw ongekend populair in de Republiek. Tussen 1750 en 1800 bestonden er meer dan zestig genootschappen, waaronder intieme vriendenclubjes, maar ook omvangrijke, landelijke verenigingen. Het doel was het bevorderen van de vaderlandse dichtkunst, soms ook van welsprekendheid. Door te dichten over breed maatschappelijke onderwerpen trachtten de leden de publieke opinie te beïnvloeden, ze wilden hun lezers zodoende 'beschaven'. Literaire genootschappen hebben een grote rol hebben gespeeld bij het verspreiden van Verlichtingsidealen. Over de literaire interesses en drijfveren is echter weinig bekend. Daarom tracht De Vries in haar proefschrift het literaire denken van de genootschappen in kaart te brengen, vanuit de visie dat genootschapsliteratuur een weerspiegeling is van de maatschappelijke idealen van deze genootschappen.