Beschreven wordt hoe de Nederlandse liberalen zich weerden in een tijdperk van toenemende massa-organisatie en van een meer dan voorheen collectivistische politiek; hoe ze tegen de genoemde verschijnselen aankeken; in hoeverre en op welke wijze(n) ze zich aan de nieuwe omstandigheden aanpasten; de oorzaken van hun neergang. Onder meer aandacht voor het liberale denken over de positie van vrouwen en voor Welmoet Wijnaendts Francken-Dyserinck en Lizzy van Dorp.