Terwijl de gothic novel floreerde in de Engelse, Amerikaanse, Duitse en Franse literatuur, lijkt de Nederlandse literatuur zich tot diep in de twintigste eeuw te hebben onthouden van dit omstreden genre. In deze studie wordt de stelling verdedigd dat deze situatie verandert tijdens de jaren vijftig van de vorige eeuw. Aanvankelijk eigenen vooral Willem Frederik Hermans en Gerard van het Reve zich literaire strategieën en motieven uit de gotieke traditie toe, later volgen onder andere Hella Haasse, Helga Ruebsamen, Renate Dorrestein, Vonne van der Meer, Frans Kellendonk, Thomas Rosenboom en Herman Franke. De Nederlandse literatuur maakt in dit opzicht deel uit van een omvangrijke internationale trend. Het werk van Haasse, Dorrestein en Ruebsamen worden uitgebreid besproken en in een nieuw licht geplaatst.