Sinds 2002 heeft de emigratie uit Nederland een hoge vlucht genomen en bevindt de emigratie zich op het niveau van de jaren vijftig. In 2006 vertrokken 132.470 inwoners oftewel acht op de 1.000 ingezetenen van Nederland heeft zijn heil elders gezocht. Inmiddels woont vijf procent van de Nederlandse bevolking over de grens. Maar waarom vertrekt men zo massaal en wie zijn het die Nederland verlaten? Zijn het uitsluitend de hoogopgeleiden en hoge inkomens of vormt de populatie emigranten een dwarsdoorsnede van de bevolking. Door middel van analyse van CBS-gegevens, een representatieve steekproef onder de Nederlandse bevolking en een gerichte steekproef onder potentiële emigranten is inzicht verkregen in de omvang, structuur van de Nederlandse emigratie en de motieven die achter de emigratiebewegingen liggen. Drie procent van de Nederlandse bevolking had in 2005 emigratieplannen en na twee jaar heeft een kwart van de groep potentiële emigranten zijn droom gerealiseerd. De drijvende kracht achter deze beweging blijkt de onvrede over het publieke domein en niet zozeer het private domein, zoals werk en inkomen. Vooral de kwaliteit van de publieke ruimte (natuur, stilte, ruimte) en het bestaan van maatschappelijke problemen zoals vervuiling, criminaliteit, multiculturele samenleving vormen een stimulans om te emigreren. Over pensioenmigratie wordt veel gedroomd maar er wordt relatief weinig vervolg gegeven aan deze dromen. Het dromen over een Zwitserleven in het buitenland is zeer sterk leeftijdgebonden: tien procent van de jongeren zou later permanent in het buitenland willen wonen, en vier procent van de 55-64-jarigen koestert deze wens. De realiteit is echter dat in 2006 ongeveer 12 op de 10.000 65-plussers emigreerden. De verhouding tussen gepensioneerden die permanent versus in deeltijd hun pensioen in het buitenland doorbrengen is ongeveer 2:1. Arbeidsmigratie is net als pensioenemigratie groots in zijn aansprekendheid maar vooralsnog klein in realiteit. De belangrijkste beperkingen die een hoge internationale mobiliteit in de weg staan zijn: (1) de sociale band met familie en Nederland; (2) het belang van de stem van de partner in het huishouden zodra de emigratie meer personen aangaat; en (3) de geringe kansen en beperkingen die de werknemer waarneemt op de buitenlandse arbeidsmarkt