Dit boek beschrijft de geschiedenis van de koloniale politie in Nederlands-Indië tussen 1897 en 1942. Met als belangrijkste vraag: wat was er koloniaal aan koloniale politie? Centraal staan daarbij kwesties als de betekenis van de politie voor de koloniale staat en de rol van het geweld dat zij gebruikte. De moderne koloniale politie in Nederlands-Indië was het product van angst en zorg. De angst van de Europeanen voor de inheemse wereld in beweging; de zorg voor het zedelijk welzijn van de plaatselijke bevolking. De politie was niet alleen bedoeld voor controle en repressie, maar ook voor een koloniaal beschavingsoffensief. In de besluitvorming over het politieapparaat hadden Indonesiërs intussen geen deel. In de uitvoering wel: aan het begin van de jaren dertig werd de koloniale politie voor 93 procent bemand door inheems personeel.