Summary: In dit boek wordt het onderwijs in Zeeland in de vroegmoderne periode beschreven. Het startpunt ligt bij de overgang naar de zijde van de Prins van Oranje in 1578, het eindpunt bij de eerste landelijke onderwijswet van 1801, die een einde maakte aan de lokale en gewestelijke bemoeienis met het onderwijs. Voor deze studie zijn alle mogelijke bronnen geraadpleegd om een totaalbeeld te krijgen van de organisatie en de dagelijkse praktijk van het onderwijs in Zeeland. De betrokkenheid van de overheid, de rol die de kerk speelde bij de organisatie en de invulling van het onderwijs, de schoolmeesters en andere onderwijsgevenden, hun sociale achtergrond, de vormen van onderwijs, de inhoud van schoolboeken, de aantrekkingskracht op leerlingen, de resultaten van het onderwijs en het perspectief op de arbeidsmarkt. Het komt allemaal uitvoerig en systematisch aan bod. De auteur komt met nieuwe inzichten over het onderwijs in de Republiek en over de geschiedenis van Zeeland. Zo wordt aangetoond dat het Zeeuwse onderwijs zeer succesvol was en bijdroeg aan een hoge graad van geletterdheid van de bevolking. Aan het begin van de negentiende eeuw kon 82 procent van de Zeeuwen lezen en schrijven. Daarmee was Zeeland destijds koploper in Nederland. Deze studie over de oudere Zeeuwse onderwijsgeschiedenis is een onmisbaar naslagwerk voor historici, genealogen en liefhebbers van regio- en religiegeschiedenis. Het boek is geschreven als proefschrift, maar zeer leesbaar door de toegankelijke stijl en de vele voorbeelden