Het boek gaat over één aspect van de geschiedenis van de stad Deventer: de defensiesystemen die werden ontwikkeld om de vijand buiten de deur te houden. Dankzij de Vikingwal die al in 890 werd gebouwd, durfden de bisschoppen van Utrecht zich in Deventer te vestigen. Later werd op de restanten van deze wal een dubbele stadsmuur gebouwd. Toen de muren na de Middeleeuwen niet langer bestand bleken tegen het geweld van moderne kanonnen, werd om de stad een vestingwal gebouwd met bastions, courtines, ravelijnen, halvemanen, lunetten en hoornwerken. Vanaf de veertiende eeuw werden ook de bezittingen buiten de stad beschermd. Dat gebeurde door het graven van landweren, een stelsel van wallen en grachten tot ver buiten de stad. Daardoor konden struikrovers, roofridders of legertjes uit het naburige Gelre het gebied niet binnenkomen