"Na de bevrijding van Zuid-Limburg in 1944 stond men voor grote problemen. Enerzijds moest de economie weer op gang komen en moesten er weer kolen gedolven worden, anderzijds zaten duizenden collaborateurs gevangen in kampen en in gevorderde scholen en kastelen. Wat moest er met deze mensen gebeuren? Ze moesten worden veroordeeld en gestraft. Al gauw werden beide problemen aan elkaar gekoppeld. Politieke gevangenen konden in de mijnen aan de slag. Was dit geen dwangarbeid? En wat vonden de vrije mijnwerkers ervan? In dit boek komt op basis van archiefonderzoek uitgebreid aan de orde hoe het tot deze opmerkelijke oplossing kwam, ook in vergelijking met België. In de mijnen werkten na verloop van tijd niet alleen NSB’ers en SS’ers, maar ook zogenaamde niet-bonafide Duitsers en Indië-weigeraars. In totaal waren tussen 1945 en 1957 ruim 13.000 politieke gevangenen in de mijnen tewerkgesteld. Naast de tewerkstelling wordt ook ruime aandacht besteed aan de verschillende soorten kampen, en aan het leven in die kampen. Het boek geeft als bijlage een overzicht van alle kampen die in Zuid-Limburg die tot 1958 hebben bestaan." - Uitgeversinformatie