Emil van Moerkerken (1916-1995), was sinds 1935 cineast en fotograaf. Hij werkte onder meer als cameraman ook aan enige films mee. De eerste keer dat hij aan een fototentoonstelling deelnam, was in 1936. Vanaf 1934 was Van Moerkerken assistent, cameraman en cutter, achtereenvolgens bij Andor von Barsy, die hij als zijn leermeester beschouwde, en Max de Haas. Maar Van Moerkerken zal vooral blijven voortleven als fotograaf van schrijversportretten van Menno ter Braak, E. du Perron, Simon Vestdijk, W.F. Hermans, Gerard Reve, André Gide en tientallen anderen. Door zijn veelvuldige bezoeken aan Parijs raakte hij 'vanaf 6 juni 1937' bevriend met de fotograaf Brassaï. De kunstenaar Man Ray bracht hem ertoe zich intensief met fototechniek te gaan bezighouden. In 1929 maakte Van Moerkerken zijn eerste foto, twee jaar kreeg hij van zijn vader een Leica cadeau waarmee hij foto's maakte van schrijvers die het ouderlijk huis frequenteerden, zoals Lodewijk van Deyssel en Adriaan Roland Holst en van surrealistische tableaux vivants. Deze foto's zouden later, samen met de afbeeldingen van talloze meisjes, verschijnen in zijn fotoboeken Reportages in licht en schaduw (1947), Amsterdam (1957), Meisjes van Nederland (1959) en Foto's (1989)