Professor Karel Pluis zaaide in Professor Karel Pluis deel 5, zonnekruidpitten waarmee hij medicijnen kon maken. In deel 6 oogst hij de pitten en maakt hij weer zonnezalf, amandelwijn en kauwdrop. In de tuin zet hij een bord, waarop hij zijn nieuwe voorraad zonnekruidmedicijnen aankondigt. Maar de meeste mensen die langs zijn huis lopen zijn vakantiegangers, die professor Pluis niet kennen. Zij denken dat hij een kwakzalver is. Daar komt al snel verandering in, als hij een kind met een gewonde knie helpt. Diezelfde dag beginnen de patiënten toe te stromen. Helaas steekt de politie een stokje voor zijn praktijken. Professor Pluis is geen arts en mag geen medicijnen verstrekken aan mensen. Hij wordt opgepakt en in de gevangenis gezet. Hij moet zelfs voor de rechter verschijnen. Gelukkig hebben al de mensen die hij heeft geholpen een papier ondertekend, waarin staat dat de professor ze echt heeft geholpen met zijn medicijnen. Tenslotte wordt de professor, mede door het pleidooi van zijn advocaat, vrijgelaten, op voorwaarde dat hij geen medicijnen meer verstrekt. Ook worden zijn zalfjes, drankjes en dropjes verbeurd verklaard.