Hoe moet ze dat nou aan opa vertellen? Een liefdevol prentenboek over de band tussen grootouder en kleinkind, en zorgen voor elkaar en voor de natuur. Dit spreekt ook uit de zorgvuldig gemaakte illustraties in fijne pen en mooi zacht aquarel.

Alleen al door te kijken naar het omslag en de schutbladen zie je dat je hier iets bijzonders in handen hebt: bloemen als kaboutermutsen worden begoten door een gieter met een eendenkop. Sla je het boek open dan valt het schutblad vol dwarrelende bloemen meteen op, het is prachtig! Dat geldt trouwens voor het hele prentenboek, dat met z’n 50 pagina’s fors is. Het barst bijna uit elkaar van de sfeervolle, sprookjesachtige aardtinten. De opvallend realistische gezichten van de hoofdpersonen deden ons eerst wat vreemd aan, maar ze maakten de platen uiteindelijk nog interessanter.